Eg vandrar over skogar og fjell.
Eg gidd ikkje meir,
eg ventar på litt hell
her eg er i en flyktningeleir.
Det er fælt,
eg klarer ikkje tenkje klart.
Eg har mista det eg har kjært.
Og dette blir veldig rart.
Eg ser tårer overalt.
Eg har ikkje krefter igjen,
det er så kaldt.
Eg får dra til Skien!
Nå ble eg kjempeglad.
Eg kan endeleg ta meg eit bad!
Diktet er skrevet av Arnbjørg Bertha Kristjansdottir, 11 år, fra 6. klasse ved Kviteseid skule.